Duszpasterstwo rodzin dzieci utraconych

Cele duszpasterstwa

Kto może przyjść na spotkanie?

Na spotkanie może przyjść każda rodzina (lub pojedyncza osoba), która doświadczyła utraty swojego dziecka. Różne są przyczyny, które mogą spowodować przeżywanie żałoby po odejściu tak ważnego dla nas człowieka. Do najczęściej występujących można zaliczyć:

- ciężka, nieuleczalna choroba;

- wypadek komunikacyjny;

- poronienie;

- śmierć dziecka bezpośrednio lub w krótkim czasie po narodzeniu;

- samobójstwo.

Niezależnie od przyczyn, z powodu których doszło do tak bolesnego doświadczenia w Twoim życiu – jesteś u nas mile widziany. 

Jak wyglądają spotkania?

Osoby, które chcą dołączyć do wspólnoty rodzin dzieci utraconych, mogą skorzystać z dwóch form spotkań:

Msza święta z modlitwą o uzdrowienie – jest to spotkanie przeznaczone dla szerszej grupy osób. Przychodzą na nie ludzie 
z różnego rodzaju problemami – duchowymi, rodzinnymi, materialnymi, zdrowotnymi. Podczas liturgii możemy poczuć się bezpieczni – nikt nie będzie nas pytał o powody, dla których uczestniczymy w nabożeństwie. Nie musimy odkrywać „kart” – sprawa, z jaką przyszliśmy jest ukryta między nami a Bogiem. Podczas spotkania będzie możliwość skorzystania ze spowiedzi. Najważniejszym momentem jest Eucharystia. Po niej odbywa się Adoracja Najświętszego Sakramentu z indywidualnym błogosławieństwem. Jeśli ktoś sobie tego życzy, może również przyjąć namaszczenie olejem świętego Szarbela. 

Msze święte z modlitwą o uzdrowienie odbywają się w każdy pierwszy piątek miesiąca o godzinie 19.30 w kościele pw. Świętej Rodziny (Kalisz, ul. Śródmiejska 43)

Spotkania formacyjne – przeznaczone są dla osób, które chcą podzielić się swoim doświadczeniem przeżywania żałoby po stracie dziecka. Można na nich swobodnie mówić o swoim bólu, tęsknocie i małych promykach nadziei. Dzięki tym spotkaniom można odkryć, że choć 
z naszej perspektywy strata dziecka jest wyjątkowa (utraciliśmy przecież cały nasz świat), to jednak wokół znajdują się ludzie mierzący się podobnymi problemami. Razem dla siebie możemy być wsparciem w tych trudnych chwilach. 

Spotkanie odbywa się w dwóch częściach. O godzinie 15.00 sprawowana jest Msza święta w intencji dzieci utraconych. Bezpośrednio po niej następuje agapa – czas na rozmowę i integrację. Czasami podczas agapy będzie obecny psycholog lub psychoterapeuta stanowiący część naszej modlitewnej wspólnoty.

Spotkania formacyjne odbywają się w ostatnią niedzielę miesiąca. Początek o godzinie 15.00 (budynek domu parafialnego 
i Duszpasterstwa Rodzin Diecezji Kaliskiej – Kalisz, ul. Harcerska 1 A).

Przeżywam ból po stracie dziecka, ale nie chcę angażować się w żadną wspólnotę – co mogę zrobić? 

Przeżywanie żałoby jest na tyle trudnym czasem, że możemy nie mieć ochoty na grupowe dzielenie się swoimi duchowymi i życiowymi problemami. Jeśli chcesz spotkać się indywidualnie z kapłanem to jest taka możliwość. Wolisz nie przychodzić osobiście? Możesz uzyskać stosowne wsparcie pod numerem telefonu:

660 893 795

Nie jestem osobą wierzącą lub praktykującą. Czy mogę przyjść na spotkanie?

Jak najbardziej. Ból po stracie dziecka przeżywają przecież nie tylko ludzie podejmujący praktyki religijne. To trudne doświadczenie spada na wiele osób. Każdy może u nas uzyskać stosowne wsparcie i pomoc w radzeniu sobie z tą bolesną stratą. Nie musisz się bać – Twój stosunek do Boga 
i Twoje poglądy na pewno zostaną uszanowane. 

Nie mieszkam na terenie diecezji kaliskiej. Czy mogę uczestniczyć 
w spotkaniach?

Duszpasterstwo rodzin dzieci utraconych powołane zostało z inicjatywy biskupa kaliskiego Damiana Bryla z przeznaczeniem dla wiernych tej diecezji. W wielu innych diecezjach na terenie Polski istnieją podobne – mniej lub bardziej formalne – jednostki organizacyjne. Radzimy zatem zorientować się, czy w okolicach miejsca Twojego zamieszkania nie działa podobne duszpasterstwo. Możesz wtedy częściej brać udział 
w spotkaniach oraz bliżej i szybciej uzyskać pomoc. 

Jeśli jednak w Twojej najbliższej okolicy nie działa podobna wspólnota – zapraszamy do Kalisza. Każdy jest mile widziany. Również porady duszpasterskie udzielane telefonicznie nie są ograniczone jedynie dla wiernych diecezji kaliskiej. W rozmowie postaramy się wskazać miejscowości blisko Twojego miejsca zamieszkania, gdzie możesz uzyskać pomoc. Od Ciebie zależy ostateczna decyzja, czy skorzystasz 
z duszpasterstwa znajdującego się w pobliżu, czy udasz się do nas. 

Jakie zasady panują na spotkaniach w ostatnią niedzielę miesiąca?

Mówimy o swoim doświadczeniu straty tylko jeśli tego chcemy – nie ma przymusu „dawania świadectwa”. To, co powiesz, zależy od Ciebie.

Słuchamy, nie przerywając nikomu. 

Nie udzielamy żadnych rad ani pouczeń. 

Nie dyskutujemy, kto poniósł większą stratę z powodu odejścia dziecka. Każdy przecież stracił cały świat.

Nie mówimy publicznie o tym, co usłyszeliśmy podczas dzielenia się 
w grupie. 

Zwracamy się do siebie po imieniu.

Co wolno robić na spotkaniach formacyjnych, a co jest zabronione? 

Wolno podjąć każde działanie, które będzie służyć dobru obecnych osób. Można mówić o tym, jak „radzimy sobie” ze stratą dziecka, czego nie możemy zaakceptować, jaką są nasze obawy i nadzieje. Jeśli chcemy, możemy powiedzieć od kogo otrzymaliśmy pomoc i wskazać przydatne adresy. Wolno mówić o tym, jakie książki, muzyka, filmy pomagają nam w trudnym czasie żałoby.

Zabronione jest: krytykowanie, osądzanie lub ocenianie innych członków wspólnoty, wywieranie presji na grupę, porównywanie swojej straty ze stratą innej osoby. 

Czy spotkania wspólnoty rodzin dzieci utraconych są sesjami psychoterapeutycznymi? 

W żadnym wypadku. Naszym głównym celem jest wspieranie się oraz wzajemna pomoc. Nigdy nie wiemy, czy nasze przeżywanie żałoby nie przyczyni się do tego, że jakaś osoba w grupie poczuje się umocniona tym, co mówimy. 

Nie chcemy wchodzić w kompetencje lekarzy, psychologów lub terapeutów. Nasze spotkania formacyjne nie zastąpią konsultacji 
ze specjalistami w danej dziedzinie wiedzy. Obowiązuje tutaj zasada: „OBOK, ale nie ZAMIAST”. 

Na niektórych spotkaniach obecny będzie psycholog lub psychoterapeuta w roli osoby przynależącej do wspólnoty. Nie oznacza to jednak, 
że duszpasterstwo prowadzić będzie działalność terapeutyczną. Osobom zainteresowanym podajemy adresy specjalistów, którzy taką pomoc świadczą.